Football storiesTactical analysis

Ανάλυση Βιγιαρεάλ – Λίβερπουλ: Η καλή αμφιβολία, η κακή αμφιβολία και η αλητεία (vid)

0

Η Λίβερπουλ κέρδισε 3-1 σε ημίχρονα τη Βιγιαρεάλ και προκρίθηκε στον τελικό. Στο δικό της κερδισμένο ημίχρονο, η ομάδα του Έμερι απέδειξε ότι δικαίως έφτασε ως τα ημιτελικά του Champions League γιατί είναι μια καλή ομάδα με σύγχρονες ιδέες, καταφέρνοντας να μας ιντριγκάρει τακτικά για να ασχοληθούμε εις βάθος με αυτόν τον «yellow submarine» αγώνα.

Και γράφουμε «yellow submarine» γιατί αυτό έδεσε τους φιλάθλους των δύο ομάδων: ένα τραγούδι των Beatles με τίτλο το παρατσούκλι της Βιγιαρεάλ. Το τραγουδούσαν μαζί σε παμπ και ταβέρνες πριν το ματς σε φιλικό κλίμα. Καθόλου φιλική δεν ήταν η πρόθεση των παικτών του Έμερι, ωστόσο, με τον έμπειρο και πανούργο προπονητή να προοικονομεί όσα είδαμε χθες (03/05) ήδη από το τέλος του αγώνα στο Άνφιλντ, λέγοντας πως πρέπει να κάνει «τη Λίβερπουλ να υποφέρει πολύ περισσότερο».

 

Καλή αμφιβολία

Στο πρόσφατο αφιέρωμα του Coaches’ Voice, ο βοηθός του Κλοπ, Πεπ Λίντερς, εξήγησε πώς η Λίβερπουλ έφτασε στο 4-0 επί της Μπαρτσελόνα, ανατρέποντα το 3-0 του πρώτου αγώνα σε έναν δραματικό ημιτελικό το 2019. Ο Ολλανδός τενχικός επεσήμανε τη σημασία της «αμφιβολίας». Η Λίβερπουλ έριξε μπόλικη δόση αμφιβολίας, ανασφάλειας, αβεβαιότητας στη Μπαρτσελόνα, γεμίζοντας τους χώρους στον άξονα και ανάμεσα στις γραμμές, προωθώντας πολύ ψηλά τους πλάγιους μπακ, φέρνοντας εσωτερικά τους wingers, μπερδεύοντας τα μαρκαρίσματα με πολλή κίνηση και ευελιξία στον σχηματισμό και «χαλώντας» την ψυχραιμία key players όπως ο Μπουσκέτς ή και ο Πικέ.

Ακριβώς το ίδιο κατάφερε σε υπερβολικά καλό βαθμό η Βιγιαρεάλ το βράδυ της Τρίτης. Με τον κόσμο να της έχει αποδώσει σαν τιμητικά το 4-4-2, μόνο 4-4-2 δεν είδαμε. Ο Φόιθ κρατιόταν κοντά στα στόπερ για να σχηματίσουν τριάδα και ο ίδιος να μην εκτεθεί με ανεβάσματα, ο Παρέχο κολώνα στο κέντρο με τον Εστουπινιάν στήριγμα στα αριστερά και τον Καπού σε ρόλο «πήγαινε όπου θες από την εστία τους ως το κέντρο και από τον πάγκο ως το κόρνερ». Ο Λο Σέλσο σαν «10» και μπροστά Ντιά, Μορένο, Κοκλέν. Ανελέητο pressing – σε βαθμό που ο Λο Σέλσο δεν ακουμπούσε μπάλα σε οργανωμένες επιθέσεις αλλά έμοιαζε να παίζει ως τέταρτος επιθετικός – κυνηγητό σε όλο το γήπεδο, κινήσεις αναπάντεχες, έτοιμες να γεμίσουν αμφιβολία τον αντίπαλο.

Σε μια τέτοια, ο Καπού ξεκινά μακριά από την περιοχή λες και ήξερε με σιγουριά ότι θα συναντήσει σέντρα στο δεύτερο δοκάρι. 1-0.

Ξέρω, δεν προλάβατε να προσέξετε πόσους παίκτες είχε η Βιγιαρεάλ στην περιοχή της Λίβερπουλ. Δεν πειράζει, δείτε πόσους είχε στο 2-0 (όχι, ο Καπού δεν έπαιξε δεξί χαφ, έπαιξε δεξί σκέτο, μόνο δεξί, ό,τι υπάρχει που μπορεί να γίνει από δεξιά).

 

Η κακή αμφιβολία

Υπό τις παραπάνω συνθήκες, η Λίβερπουλ βρήκε μιάμιση φάση. Κανείς δεν μπορούσε να περάσει τη μπάλα στους Σαλάχ και Μανέ που ήταν επίτηδες τοποθετημένοι ψηλά και τη μία φορά που συνέβη αυτό ο Αιγύπτιος έδωσε σχεδόν σίγουρη ασίστ στον Ζότα που αστόχησε. Ο δε Πορτογάλος δεν μπορούσε να κρατήσει μπάλα και δεν τη ζητούσε και πολύ, δυσκολεύοντας ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Υπήρχε λύση για τη Λίβερπουλ;

Το 2-0 ίσως να έκανε περισσότερο κακό παρά καλό στον Έμερι. Γιατί τώρα η αμφιβολία μπήκε στο δικό του μυαλό: να συνεχίσει στο μοτίβο «κάνω τη Λίβερπουλ να υποφέρει» ή να υπερασπιστεί το προβάδισμα παράτασης οπισθοχωρώντας; Με αυτό το πλάνο στο Άνφιλντ έχασε 2-0 χωρίς να κάνει φάση, κι ας είχε αντέξει 50 λεπτά. Ένας Θεός ξέρει πώς άντεξε (και τώρα είχε ήδη παίξει τα πρώτα ξεκούραστα λεπτά, μπαίναμε στο δεύτερο πια ημίχρονο).

Το μυαλό του Έμερι «χάλασε». Η αμφιβολία άλλαξε στρατόπεδο. Εντολή οπισθοχώρησης. Ξαφνικά, ο Βαν Ντάικ δεν πιεζόταν για να κάνει τη μακρινή διαγώνια μπαλιά στον Τρεντ Αλεξάντερ – Άρνολντ ή τον Σαλάχ, ο Φαμπίνιο μπορούσε να περιστραφεί με τη μπάλα και να βρει άνετα επιλογές, ιδίως στα μεσοδιαστήματα, οι πλάγιοι μπακ να φέρουν με κοφτές σέντρες τη μπάλα στην περιοχή του Ρούλι και τώρα πια ήταν ώρα να υποφέρει η Βιγιαρεάλ.

Η κούραση από την υπερπροσπάθεια του πρώτου ημιχρόνου άρχισε, επίσης, να κάνει την εμφάνιση της: στη φάση του 2-1, παρότι ακόμη τον αφορά, ο Εστουπινιάν έχει «παρατήσει» το μαρκάρισμα, δεν κλείνει έγκαιρα τον διάδρομο πάσας προς τον Φαμπίνιο και η «τρύπα» στην άμυνα της Βιγιαρεάλ φωνάζει στους Ρεντς «εκμεταλλευτείτε με!».

 

Η αλητεία

Ο Κλοπ, φυσικά, δεν περίμενε πώς η αμφιβολία θα επηρέαζε τα πλάνα του Έμερι αλλά δούλεψε στο ημίχρονο για την ομάδα του. Αρχικά, ζήτησε από τον βοηθό του να βρει στο video μία φάση όπου οι παίτκες του «έκαναν αυτό που έπρεπε όπως έπρεπε να το κάνουν». Ο Πίτερ Κράβιτς του απάντησε: «δε βρήκα ούτε μία τέτοια φάση». Το ψυχολογικό boostάρισμα διά της οθόνης πήγε κάπως έτσι περίπατο, αλλά ο Κλοπ το γύρισε στο ποδοσφαιρικό κομμάτι: «παίξτε ποδόσφαιρο, ποδόσφαιρο. Αυτό που ξέρετε. Κινηθείτε, είμαστε στατικοί, θέλουμε ευελιξία, να τους μπερδέψουμε, δώστε στηρίγματα ό ένας στον άλλον, κινηθείτε». Η επιχείρηση να κάνει την ομάδα του να συνέλθει είχε και μία ακόμη κρυφή παράμετρο: την αλητεία του Λουίς Ντίαζ.

Ο εκπληκτικά ορμητικός Κολομβιανός winger ήταν ο άνθρωπος για αυτόν τον αγώνα. Ο τρόπος και το στυλ με το οποίο καταφέρνει να φέρνει τη μπάλα στην αντίπαλη περιοχή απλώς ντριμπλάροντας ξανά και ξανά και ξανά και πεσμένος και όρθιος και πάλι πεσμένος και ξανά όρθιος, μέχρι τέλους, είναι αυτό που χρειαζόταν η Λίβερπουλ χθες.

Και ο Κλοπ φρόντισε να απομονώσει το δίδυμο Ντίαζ – Φόιθ, με τον εκρηκτικό winger να παίζει με άπλετο χώρο και χωρίς πολλούς αντιπάλους κοντά κόντρα στον πολύ βραδύτερο του αμυντικό, ο οποίος δεν είναι και καθαρόαιμος πλάγιος μπακ.

Με 4 επαφές μέσα στην περιοχή της Βιγαρεάλ, 4/4 ντρίμπλες (1ος στο παιχνίδι), 4 σουτ (1ος στο παιχνίδι), ένα δοκάρι, ένα γκολ, 18/20 πάσες, ο Κολομβιανός ήταν ο απόλυτος MVP του αγώνα.

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε και στο LiverpoolFans.gr

Νίκος Γιαμπολδάκης
Το ταξίδι του στη δημοσιογραφία ξεκίνησε όταν το 2015... αυτοπροτάθηκε στο liverpoolfans.gr για να καταγράψει μια άποψη που δεν είχε διαβάσει πουθενά και ήθελε πολύ να την πει. Αν δεν υπήρχε η Liverpool, θα την έφτιχανε ο ίδιος για να την υποστηρίζει. Η αγάπη του για το επάγγελμα, το ποδόσφαιρο και την τακτική, του επιτρέπει να μην βαριέται ποτέ τη δουλειά. Πιστεύει πολύ σοβαρά πως πρέπει να διδάσκουμε στα παιδιά ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι κάτι που παίζεται στην τηλεόραση· είναι κάτι που παίζεται στους υπολογιστές αναλυτών και προπονητών. Έχει εργαστεί στο epsm24.gr και επί του παρόντος εργάζεται ως συντάκτης στο SDNA.gr, στο makedonikos.gr και είναι περήφανο μέλος στο ερασιτεχνικό - από επιλογή - και ανεξάρτητο liverpoolfans.gr.

Σχόλια

Leave a reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Παρόμοια

Περισσότερα Football stories