Από Η Ντεπορτίβο Μαλντονάντο , η ομάδα των Άλεξ Σάντρο, Χερόνιμο Ρούγι, Τζόναθαν Καγιέρι είναι μια μικρή ομάδα της Ουρουγουάης, η οποία αγωνιζόταν μέχρι πέρσι στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία της χώρας. Από αυτούς, αλλά και άλλους ποδοσφαιριστές, η Μαλντονάντο έχει βγάλει κάτι παραπάνω από 30 εκατομμύρια ευρώ, μέσω των πωλήσεών τους. Το ακόμα πιο παράξενο είναι πως οι παίκτες που πουλήθηκαν, δεν αγωνίστηκαν ποτέ με τη φανέλα της ομάδας!
Ένα όμορφο ταξίδι στην Ουρουγουάη…
Ουρουγουάη. Η χώρα του ήλιου και του ποδοσφαίρου, η οποία παρά τους μόλις 3.500.000 κατοίκους έχει κατακτήσει δύο Παγκόσμια Κύπελλα κι έχει αναδείξει τόσους και τόσους «γητευτές» της… στρογγυλής Θεάς.
Λίγο δυτικότερα από την πρωτεύουσα, το Μοντεβιδέο, υπάρχει μια ακόμα παραθαλάσσια πόλη, το Μαλντονάντο.
Διάσημο για την πανέμορφη παραλία του, την Punta de Chileno αλλά και για τα φανταστικά καλοκαιρινά ηλιοβασιλέματα.
Όπως και στην Αγγλία όμως, έτσι και στην Ουρουγουάη για να χαρακτηριστεί μια πόλη «μεγάλη», πρέπει να έχει ποδοσφαιρική ομάδα. Εδώ μπαίνει στο πλάνο η Ντεπορτίβο Μαλντονάντο.
Η ομάδα ιδρύθηκε το 1928 αλλά δεν κατάφερε ποτέ να καθιερωθεί στην πρώτη κατηγορία καθώς τις περισσότερες χρονιές βρισκόταν ανάμεσα στη δεύτερη κατηγορία της χώρας και τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα ενώ όσον αφορά τους τίτλους, δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει κάποιον.
Το γήπεδο το οποίο χρησιμοποιεί είναι το «Ντομίνγκο Μπουργουένιο», χωρητικότητας 22.000 θέσεων. Βέβαια, στους περισσότερους αγώνες, οι φίλαθλοι δεν ξεπερνούν τους 1.000 και πολλές φορές τους 500.
Όπως είναι φυσιολογικό και οι μισθοί που δίνονται είναι χαμηλοί καθώς δεν ξεπερνούν τα 500 ευρώ μηνιαίος. Πώς όμως η Μαλντονάντο, έχει καταφέρει σε μια δεκαετία να αγοράσει και να πουλήσει ποδοσφαιριστές που η συνολική τους χρηματιστηριακή αξία, πλησιάζει τα 30 εκατομμύρια ευρώ;
- Τζόναθαν Καγιέρι, μεταγραφή από την Μπόκα Τζούνιορς έναντι 11.000.000 ευρώ.
- Ερνάν Τολέδο, μεταγραφή από τη Βελέζ Σάρσφιλντ έναντι 7.000.000 ευρώ.
- Χερόνιμο Ρούγι, μεταγραφή από την Εστουδιάντες έναντι 3.500.000 ευρώ.
- Ζεζίνιο, μεταγραφή από τη Ζουβεντούντε έναντι 2.500.000 ευρώ.
- Άλεξ Σάντρο, μεταγραφή από την Ατλέτικο Παραναένσε έναντι 2.000.000 ευρώ.
- Γουίλιαμ Ζοζέ, μεταγραφή από την Μπαρουέρι έναντι 1.000.000 ευρώ.
Νιώθετε κι εσείς πως κάτι πάει στραβά, έτσι;
Το ερώτημα που σχηματίζεται εύλογα είναι, πώς γίνεται μια ομάδα με τόσο χαμηλό μπάτζετ, ούσα στη δεύτερη κατηγορία της Ουρουγουάης να ξοδεύει τόσα χρήματα για παίκτες; Η απάντηση είναι εύκολη, δεν γίνεται. Τουλάχιστον όχι με τους… γνωστούς και θεμιτούς τρόπους.
Πάμε τώρα στο ακόμα πιο παράξενο της υπόθεσης. Κανένας ποδοσφαιριστής από τους προαναφερθέντες δεν έχει φορέσει τη φανέλα της Μαλντονάντο, ούτε για έναν επίσημο αγώνα. Ούτε για προπόνηση. Δεν υπάρχουν καν, οι κλασσικές φωτογραφίες για την επισημοποίηση της μεταγραφής. Φυσικά, ούτε δηλώσεις του τύπου, «ήταν όνειρο ζωής να παίξω στην Μαλντονάντο».
Τα περίεργα δεν σταματούν εδώ καθώς υπάρχει και τρίτο σκέλος. Οι ποδοσφαιριστές που αγοράστηκαν και δεν έπαιξαν ποτέ για την ομάδα, πουλήθηκαν για πολλά εκατομμύρια. Όχι όμως άμεσα, διότι η Μαλντονάντο δάνειζε πρώτα τους παίκτες σε άλλες ομάδες σαν το… νοτιοαμερικανικό alter ego της Τσέλσι.
Σχόλια