Από Το ποδόσφαιρο είναι γεμάτο με ιστορίες αφοσίωσης και αδιαπραγμάτευτης αγάπης. Όπως όμως και στη ζωή, υπάρχει πάντα και η άλλη πλευρά. Εκεί μπορείς να συναντήσεις αρκετές περιπτώσεις που ένας άνθρωπος κάνει τη διαδρομή “αποθέωση -> αποκήρυξη” σε ελάχιστο χρόνο, μόνο και μόνο γιατί επέλεξε να αφήσει μια ομάδα για να πάει σε μια μισητή αντίπαλο. Στα διάφορα αφιερώματα που γίνονται στους ποδοσφαιρικούς προδότες, συνήθως στις πρώτες θέσεις της λίστας συναντάς τον Λουίς Φίγκο, τον Σολ Κάμπελ και τον Σεσκ Φάμπρεγας. Ακόμα όμως κι όταν δεν μιλάμε για τα δυο καλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου και δεν υπάρχει παγκόσμιος ντόρος πίσω από μια μεταγραφή, το μίσος και η αντιπάθεια που δημιουργείται από μια τέτοια κίνηση δεν είναι καθόλου αμελητέα.
Το ντέρμπι Παρί σεν Ζερμέν-Μαρσέιγ, γνωστό και ως «Λε Κλασίκ», μπορεί τα τελευταία χρόνια να μην είναι ιδιαίτερα αμφίρροπο εξαιτίας της κυριαρχίας των πάμπλουτων πρωτευουσιάνων, αλλά δεν έχει χάσει σχεδόν καθόλου από το πάθος και το μίσος που το συνοδεύει. Η αντιπαλότητα αυτή γιγαντώθηκε στα τέλη των 80s και μετά στα 90s, τότε που οι δυο σύλλογοι διεκδικούσαν το πρωτάθλημα και γίνονταν οι μοναδικές γαλλικές ομάδες με ευρωπαϊκό τρόπαιο. Το να μετακινηθείς από τη μια στην άλλη δεν ήταν ποτέ εύκολο και καλοδεχούμενο αλλά λίγες φορές η κατάσταση εκτραχύνθηκε τόσο όπως στην περίπτωση του Φαμπρίς Φιορέζ.
Ο Φιορέζ γεννήθηκε στη μικρή πόλη Σαμπερί, που δεν βρίσκεται ιδιαίτερα κοντά ούτε στη Μασσαλία, ούτε στο Παρίσι. Τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα έγιναν στην Λιόν ενώ όνομα έκανε στην Γκινγκάμπ, στην οποία έμεινε για 4,5 χρόνια, παίζοντας κυρίως στα δεξιά της επίθεσης αλλά και λίγο πίσω από τον επιθετικό. Στις αρχές του 2002 μετακόμισε στο Παρίσι και αρκετά γρήγορα κέρδισε θέση βασικού σε μια ομάδα που εκείνη την εποχή είχε μαζέψει αρκετά γνωστά μας ονόματα, όπως τον Ποτσετίνο, τον Χάιντσε, τον Σορίν, τον Παουλέτα και φυσικά τον Ροναλντίνιο.
Στα 2,5 χρόνια που φόρεσε τη φανέλα της Παρί σημείωσε 20 γκολ, έδωσε 17 ασίστ (ήταν δεύτερος στο πρωτάθλημα τη σεζόν 2002-03) και δημιούργησε πολλές ακόμα ευκαιρίες για τους συμπαίκτες του, εκμεταλλευόμενος την καλή τεχνική του και το αρκετά καλό διάβασμα των φάσεων που έκανε, που τον βοηθούσε να εντοπίσει το σημείο που πρέπει να τρυπήσει την άμυνα με κάποια πάσα. Το τέλος της σεζόν 2002-03 τον βρήκε κυπελλούχο Γαλλίας, η Παρί είχε εξασφαλίσει τη συμμετοχή στο επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ ενώ και ο κόσμος τον αγαπούσε και του το έδειχνε με κάθε τρόπο και εντός και εκτός γηπέδου. Με αυτά τα δεδομένα αυτό που ακολούθησε δεν το περίμενε φυσιολογικά κανένας. Ούτε καν ο ίδιος.
Ο Φιορέζ με τη φανέλα της Παρί σε ντέρμπι με τη Μαρσέιγ
Η σιγουριά με την οποία γράφουμε την τελευταία πρόταση προκύπτει από το γεγονός ότι λίγο μετά την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος, ο Φιορέζ κλήθηκε από τη διοίκηση να υπογράψει την ανανέωση του συμβολαίου του, το έκανε με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά και στη συνέχεια ανακοίνωσε με απόλυτη βεβαιότητα πως “νιώθω 300% Παριζιάνος”. Μια διακήρυξη που εκ των υστέρων τοποθετήθηκε σε περίοπτη θέση στην κατηγορία δηλώσεων «καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς».
Πριν καν ξεκινήσει η προετοιμασία για τη νέα σεζόν ο Φιορέζ αρχίζει να αμφιβάλλει για εκείνο το 300% που ανέφερε στους δημοσιογράφους. Ο σέντερ μπακ και κολλητός του μέσα στην ομάδα, Φρεντερίκ Ντεού, δεν τα βρίσκει με τη διοίκηση, μένει ελεύθερος μετά από τέσσερα χρόνια στην Παρί και επιλέγει να συνεχίσει την καριέρα του στην Μαρσέιγ. Ο κόσμος δυσανασχετεί με την απόφαση του να πάει στον μεγάλο εχθρό αλλά οι αντιδράσεις είναι για την ώρα περιορισμένες. Ο Φιορέζ προβληματίζεται και για πρώτη φορά αρχίζει να κάνει δεύτερες σκέψεις για το μέλλον του.
Ντεού και Φιορέζ
Μερικές εβδομάδες αργότερα και ενώ η μεταγραφική περίοδος πλησιάζει στο τέλος της, ο 29χρονος Γάλλος μαλώνει με τον προπονητή της Παρί, Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς. Ο Βόσνιος δεν δίνει συνέχεια στη διαμάχη αλλά ο Φιορέζ πείθει τον εαυτό του ότι δεν μπορεί να συνεργαστεί άλλο μαζί του. Μια εβδομάδα πριν το τέλος Αυγούστου, πηγαίνει στο γραφείο του Βόσνιου τεχνικού και του ανακοινώνει ότι θέλει να φύγει από την ομάδα, γιατί δεν συμφωνεί με τον τρόπο παιχνιδιού του και με τις προπονητικές μεθόδους του.
Ο σύλλογος προσπαθεί να λύσει το θέμα εσωτερικά αλλά ο Φιορέζ έχει απασφαλίσει και καταφέρεται και εναντίον κάποιων άλλων μελών του τεχνικού τιμ. Η διοίκηση τον τιμωρεί με πρόστιμο και ο παίκτης αρχίζει να συμπεριφέρεται σαν ξένο σώμα. Όλοι όμως κατά βάθος πιστεύουν ότι στο τέλος θα βρεθεί μια συμβιβαστική λύση ώστε να επέλθει η ηρεμία. Άλλωστε οι εναλλακτικές επιλογές είναι ελάχιστες, αφού η περίοδος των μεταγραφών πλησιάζει στο τέλος της. Μέχρι που φτάνει η τελευταία μέρα των μεταγραφών.
Σχόλια