Από Οι έντεκα απουσίες που ήταν σημειωμένες στο τεφτέρι του Ιβάν Γιοβάνοβιτς ενόψει της επίσκεψης του Παναθηναϊκού στη Θεσσαλονίκη δεν άφηναν πολλά περιθώρια στον Σέρβο προπονητή να εφαρμόσει το πλάνο που θα ήθελε, δηλαδή ένα «τριφύλλι» που θα παίξει βάσει της αγωνιστικής ταυτότητας που δημιούργησε στη φετινή Super League.
Η τελευταία όφειλε να αλλάξει στο «Κλ. Βικελίδης», μιας και τα κενά και οι ελλείψεις ήταν πολλές και σημαντικές. Ο Γιοβάνοβιτς παραδέχτηκε μετά τη λήξη του αγώνα (0-0) ότι το πλάνο που παρουσίασε στη Θεσσαλονίκη δουλεύτηκε μόλις δύο ημέρες στις προπονήσεις! Ποιο ήταν αυτό;
Σχηματισμός 3-4-3, όπως το βλέπετε γραμμένο καταρχάς, και όχι 5-3-2 ή 5-2-3, μιας και ο Παναθηναϊκός δεν ήθελε να αφήνει τον Άρη να κατασκηνώνει έξω από την περιοχή του αλλά είχε διάθεση να τον δυσκολέψει στην κυκλοφορία, στο build-up. Έτσι, Παλάσιος και Αϊτόρ έμεναν ψηλά σε φάση άμυνας, σχεδόν στην ευθεία του Καρλίτος, ώστε να μην δίνουν μέτρα στους στόπερ και στους δύο αμυντικούς χαφ του Άρη (Σάσα-Ματίγια) να προωθούνται. Φυσικά, δεν εννοούμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν άφηνε τον Άρη να περάσει το κέντρο, απλώς τον καθυστερούσε.
Όταν οι «κιτρινόμαυροι» προωθούσαν τη μπάλα στο δεύτερο μισό, οι φιλοξενούμενοι προσάρμοζαν τον σχηματισμό τους πλέον σε ένα καθαρό 5-4-1 (αν ακόμα είχαν προοπτική να κλέψουν στο κέντρο, κρατούσαν ένα 5-2-3 μέχρι να γίνει κι αυτό 5-4-1), με Παλάσιος και Αϊτόρ πλέον κλειστά κοντά σε Αλεξανδρόπουλο και Βιγιαφάνες και τους full backs, Κώτσιρα και Σάντσεθ να οπισθοχωρούν σε αμυντική πεντάδα.
Το αποτέλεσμα ήταν να αποτρέπονται οι πλαγιοκοπήσεις του Άρη: Ιτούρμπε και Γκάμα υποδέχονταν τη μπάλα στην πλάγια γραμμή έχοντας πάντοτε παίκτη πάνω ή δίπλα τους. Αυτόματη επόμενη κίνηση τους ήταν να στραφούν προς τον άξονα για να βρουν από εκεί κάποια συνεργασία. Ο δε Ντιαγέ, το «δεκάρι» στο 4-2-3-1 του Άρη, κινούταν κοντά στον Καμαρά, προκειμένου να προσφέρει επιπλέον απασχόληση στην τριάδα των στόπερ του Παναθηναϊκού. Αυτόν έψαχναν με κάθετες μεταβιβάσεις οι μεσοεπιθετικοί του Άρη, όμως Μάταια. Κι αυτό γιατί το δεύτερο βήμα του Παναθηναϊκού σε φάση άμυνας, μετά από το «κλείσιμο» των δύο πλευρών με αμυντική πεντάδα, ήταν η πολύ κοντινή σχέση των δύο αμυντικών χαφ με την τριάδα των στόπερ: ο Παναθηναϊκός είχε προβλέψει την αλληλουχία κινήσεων των παικτών του Άρη και βρισκόταν έγκαιρα στη σωστή θέση. Βιγιαφάνες και Αλεξανδρόπουλος βρέθηκαν πολλές φορές να κόβουν μεταβιβάσεις – και μάλιστα δίχως ιδιαίτερο κόπο – και να βγάζουν το «τριφύλλι» στην αντεπίθεση.
Τι θα μπορούσε να κάνει ο Άρης;
Ο Χέρμαν Μπούργος έκανε από την αρχή της θητείας του στο «Κλ. Βικελίδης» επιθετικότερο τον Άρη με μια απλή κίνηση: αύξησε την συμφόρηση στον άξονα, έφερε «μέσα» τους wingers του, για να μην είναι αποκλεισμένος ο Καμαρά, και πήρε το πλάτος από τους μπακ. Και ενώ εφάρμοσε το ίδιο – ως προς το πρώτο σκέλος – και κόντρα στον Παναθηναϊκό, εντούτοις… ξέχασε να προωθήσει τους πλάγιους μπακ του.
Όταν Κώτσιρας και Σάντσεθ τελείωναν το έργο της ανακοπής της πορείας των Ιτούρμπε και Γκάμα στις πτέρυγες, οδηγώντας τους να συγκλίνουν προς τον άξονα, είχαν στο νου τους απλώς να κλείσουν προς την υπόλοιπη γραμμή άμυνας. Θα ήταν διαφορετική, οπωσδήποτε, η συμπεριφορά τους αν, αφού Ιτούρμπε και Γκάμα συνέκλιναν με μπάλα στον άξονα, ο Άρης διατηρούσε ακόμη κάποιον παίκτη στις πτέρυγες, δηλαδή Σούντγκρεν από δεξιά και Γκάνεα από αριστερά. Η παρουσία παίκτη στην πλευρά του καθενός εκ των Κώτσιρα και Σάντσεθ θα έβαζε στους δύο αμυντικούς του «τριφυλλιού» μια έξτρα πρόκληση, μια δεύτερη σκέψη για το που πρέπει να εστιάσουν και εκεί μπορεί να εμφανίζονταν κενά. Ο Άρης, όμως, διατήρησε το επίπεδο στο «εύκολο», αφού σπανιότατα βρέθηκαν ψηλά στο γήπεδο οι δικοί του πλάγιοι μπακ.
Αμυντικά, φυσικά, αυτό είχε αποτέλεσμα για την ομάδα του Μπούργος, που μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου βρέθηκε σε ισαριθμία σε αντεπιθέσεις του Παναθηναϊκού. Κατά τ’ άλλα, οι κιτρινόμαυρες φανέλες ήταν αισθητά περισσότερες σε κάθε απόπειρα του «τριφυλλιού» να ξεμυτίσει γρήγορα προς την περιοχή του Κουέστα.
Το κάτι παραπάνω
Οι δύο ή τρεις παίκτες σε κάθε αντεπίθεση του Παναθηναϊκού ίσως να ήταν αρκετοί, αν ο Καρλίτος δεν ήταν εντελώς εκτός παιχνιδιού. Ο Γιοβάνοβιτς αποπειράθηκε να δώσει το κάτι παραπάνω αμά τη ενάρξει του δευτέρου ημιχρόνου, προωθώντας συστηματικά πλέον +2 παίκτες σε κάθε αντεπίθεση, και εκεί ο Παναθηναϊκός έφτασε πλέον να μοιάζει αρκετά απειλητικός για το σκορ και την ψυχολογία της ομάδας του Μπούργος. Ωστόσο, η σταδιακή κούραση και η – εξ αυτού του λόγου – απόσυρση του Βιγιαφάνιες, οδήγησαν αναπόφευκτα και σε μια γενικευμένη οπισθοχώρηση και ελαφρώς παραίτηση του «τριφυλλιού» από την ιδέα ότι μπορεί το κάτι παραπάνω – σε αποτέλεσμα – σε αυτήν την αναμέτρηση. Το «άριστα» που δίνουμε εμείς, ωστόσο, δεν αλλάζει.
Σχόλια