Από Ο Ντιέγκο πέθανε λίγο μετά το μεσημέρι της Τετάρτης, 25 Νοεμβρίου 2020, λόγω ανακοπή καρδιάς.
Ώρες αργότερα, η αυτοψία θα εξηγούσε ότι πέθανε στον ύπνο του μετά από συγκοπή, μόλις δύο εβδομάδες αφότου βγήκε από το νοσοκομείο έχοντας χειρουργηθεί για την αφαίρεση ενός θρόμβου στον εγκέφαλο. Επίσης διαπιστώθηκαν στη σορό του ενδείξεις διατατικής μυοκαρδιοπάθειας, μιας ιατρικής πάθησης στην οποία ο μυς της καρδιάς εξασθενεί, διογκώνεται και δεν μπορεί να χορηγήσει επαρκές αίμα στο υπόλοιπο σώμα.
Ο τελευταίος που είδε τον Ντιέγκο ήταν ο ανιψιός του Τζόνι Εσπόσιτο, λίγα λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα της Τετάρτης.
Λίγο πριν το μεσημέρι, μια νοσοκόμα τον βρήκε χωρίς τις αισθήσεις του και τηλεφώνησε αμέσως για βοήθεια. Όμως ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής ήταν ήδη νεκρός όταν έφτασε στην πολυτελή οικία το ασθενοφόρο. Σύμφωνα με πληροφορίες που μετέδωσαν τοπικά ΜΜΕ για τον Μαραντόνα, οι τραυματιοφορείς που εκλήθησαν στο νοικιασμένο σπίτι προσπάθησαν να επαναφέρουν τον 60χρονο στη ζωή, όμως ήταν πολύ αργά.
Άρχισαν αμέσως να επικοινωνούν με τους κοντινότερους ανθρώπους ου. Από τον γιατρό φίλο του Leopoldo Luque τον δικηγόρο του Matías Morla, στις κόρες του που ζουν στην Αργεντινή Ντάλμα, Τζιάνα και Τζιανίνα.
Δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. «Ο Ντιέγκο Άρμαντο Μαραντόνα πέθανε» ήταν η φράση που έβγαλε η αργεντίνικη εφημερίδα Clarin, το πρώτο μέσο που επιβεβαίωσε τα θλιβερά νέα από δύο άμεσες πηγές από το περιβάλλον του.
O Μαραντόνα…εκείνος που στις 31 Δεκεμβρίου 1999 στις 6:00 μ.μ., μια μέρα πριν από την είσοδο στη νέα Χιλιετία, είχε πει σε ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο Cristóforo Colombo στο Παλέρμο: «Ο καλύτερος αθλητής του αιώνα ήταν εγώ»
Ανήσυχος, κυκλοθυμικός, καταθλιπτικός και στενοχωρημένος τις τελευταίες ημέρες. Για αυτόν τον λόγο, τόσο ο γιατρός του όσο και οι ψυχολόγος και ψυχίατρός του ανέλυσαν το «Σχέδιο Κούβα», έτσι ώστε ο Ντιέγκο να μπορεί να επιστρέψει σε ένα μέρος που αγαπά: τη γη του μεγάλου και αγαπητού του φίλου Φιντέλ Κάστρο.
Ήταν τόσο άσχημα αυτές τις μέρες που το «Σχέδιο Κούβα», ήταν κάτι περισσότερο από μια ευκαιρία. Και περισσότερο μετά την «πρόσκληση» από τον Τόνι Κάστρο, ο γιος του Φιντέλ, ο οποίος επικοινώνησε με τον εσωτερικό κύκλο του πρώην ποδοσφαιριστή για να του προσφέρει μια διαμονή και μυστικότητα για να ανακάμψει, η μοίρα όμως τα έφερε έτσι ώστε ο Ντιέγκιτο να φύγει από τη ζωή την ίδια μέρα που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι πριν τέσσερα χρόνια και ο πολυαγαπημένος του, Φιντέλ.
Ο Ντιέγκο πέθανε με δύο πολύ μεγάλους πόνους. Ο πρώτος, που δεν μπόρεσε να επανενωθεί στα τελευταία του γενέθλια με όλα τα παιδιά του Ντάλμα Τζιανίνα, ΤζιάναΝτιέγκο Φερνάντο και τον Ντιέγκο Τζούνιορ. Καθώς και με τον εγγονό του Μπενχαμίν Αγουέρο Μαραντόνα, γιο της Τζιανίνα και του Κουν Αγκουέρο. Το δεύτερο ήταν πως όσο η μητέρα του ήταν εν ζωή, δεν είχε περάσει το χρόνο που θα ήθελε μαζί της.
Οι άνθρωποι που είχαν επιφορτιστεί με το να τον προσέχουν στη διάρκεια της αποθεραπείας του από την επέμβαση στο κεφάλι, οι Μαξιμιλιάνο Πομάργο και Τζόνι Εσπόσιτο, ήταν ανήσυχοι.
Το San Andrés είναι μια ήσυχη γειτονιά έξω απ’ ο Μπουένος Άιρες και πήγε να ζήσει εκεί, αφού έφυγε από την κλινική Olivos, σε ένα σπίτι ειδικά προσαρμοσμένο έτσι ώστε να μπορεί να συνεχίσει τη θεραπεία του μετά από εγχείρηση.
Ο Μαραντόνα αποσύρθηκε από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο το 1997 και μετά την… ντρίπλα του στον θάνατο το 2000 ακολούθησε πρόγραμμα απεξάρτησης, ζώντας στην Κούβα. Οι γιατροί του είπαν ότι στα 39 είχε πάρει τόσα πολλά φάρμακα που ο καρδιακός του ρυθμός ήταν στο 38%. Ήδη στην πρώτη του συνέντευξη από την κατάρρευση του, ο Μαραντόνα είχε παραδεχτεί ότι ήταν «μισός νεκρός». Αλλά προειδοποίησε: «Δεν θέλω να φύγω από αυτόν τον κόσμο. Θα παλέψω για να συνεχίσω να ζω, αφού θέλω να περάσω τα τελευταία μου χρόνια με τα παιδιά μου»
Τον έβαλαν σε ένα ιδιωτικό αεροπλάνο για την αγαπημένη του Κούβα όπου μπορούσε να να καλέσει όσους ανθρώπους ήθελε. Ταξίδεψε συνοδευόμενος από μια ομάδα γιατρών, τη σύζυγό του, τους γονείς του, τον ατζέντη του Γκιγέρμο Κόπολα και τον προσωπικό γιατρό. Ο χρόνος αποκατάστασης θα είναι τρεις έως έξι μήνες. Η θεραπεία κατέληξε να είναι τέσσερα χρόνια στο νησί της Καραϊβικής, Μια μέρα δέχτηκε μια επίσκεψη, o Μαραντόνα εμφανίστηκε προφανώς υπέρβαρος και με συνεχείς αλλαγές, τα μαλλιά του ήταν βαμμένα πορτοκαλί κίτρινο και είχε ένα τεράστιο τατουάζ Τσε Γκεβάρα στο δεξί του χέρι.
Τώρα ήταν σχεδόν μόνος στο San Andrés. Μόνο άτομα με σημαντική αγοραστική δύναμη μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτά τα εδάφη, λίγα μόλις μέτρα από το συγκρότημα αναψυχής του από εκεί ζει η Τζιανίνα, το πρόσωπο που έγινε ο ηγέτης της οικογένειας σε αυτή τη «σταυροφορία» για να ανακτήσει τον πατέρα της. Η μικρότερη κόρη του Ντιέγκο και της Κλαούντια πέρασε αρκετές νύχτες στην κλινική Olivos.
Απομονωμένος στο σπίτι του και στη μοναδική του έκθεση σε Αργεντινικά μέσα ενημέρωσης, ο Ντιέγκιτο συμφώνησε να απαντήσει στις ερωτήσεις που έστειλε το μέσο που αποκάλυψε πρώτο την απώλεια του με αφορμή τα γενέθλιά του. «Αυτό που λυπάμαι περισσότερο είναι ότι δεν έχω τους γονείς μου. Πάντα κάνω αυτήν την ευχή» είπε σχεδόν με δάκρυα στα μάτια της.
Σηκώστε το ποτήρι για τα γενέθλιά σας και κάντε μια ευχή: «Η ευχή μου είναι αυτή η πανδημία να περάσει το συντομότερο δυνατό και η Αργεντινή μου να είναι καλά. Έχουμε μια όμορφη χώρα και πιστεύω ότι ο Πρόεδρος μας θα μπορέσει να μας βγάλει από αυτή τη δύσκολη στιγμή. Είμαι λυπημένος όταν βλέπω παιδιά που δεν έχουν αρκετό φαγητό, ξέρω πώς είναι να πεινάς, ξέρω πώς είναι να νιώθεις όταν δεν τρως για αρκετές ημέρες και αυτό δεν μπορεί να συμβεί στη χώρα μου. Αυτή είναι η επιθυμία μου, να βλέπω τους Αργεντινές χαρούμενους, με δουλειά και φαγητό κάθε μέρα»
Νιώθεις πώς αλλάζουν τα πρόσωπα των ανθρώπων όταν σε πλησιάζουν, σε βλέπουν ή σε αγγίζουν; «Θα είμαι αιώνια ευγνώμων στους ανθρώπους. Κάθε μέρα με εκπλήσσουν, αυτό που βίωσα σε αυτήν την επιστροφή στο ποδόσφαιρο της Αργεντινής δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ξεπέρασε αυτό που μπορούσα να φανταστώ. Επειδή ήμουν στο εξωτερικό για χρόνια μερικές φορές αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι εδώ θα με αγαπούν ακόμα, αν θα συνεχίσουν να αισθάνονται το ίδιο… Όταν μπήκα στο γήπεδο, την ημέρα της παρουσίασης, ένιωσα ότι η αγάπη τους δεν πρόκειται ποτέ να τελειώσει.»
Τι σε ενθουσιάζει στους αθλητές και γενικά στους Αργεντινούς αθλητές; «Όλα, κοιτάζω τα πάντα, ακολουθώ οποιονδήποτε Αργεντινό όπου κι αν βρίσκεται. Όπου υπάρχει η σημαία της Αργεντινής, θα είμαι πάντα ενθαρρυντικός. Όταν βλέπω το πρόσωπο ενός Αργεντινού αθλητή που κερδίζει, με συγκλονίζει. Τις προάλλες είδα τον Ντιέγκο Σβάρτσμαν με τον Ναδάλ και υπέφερα περισσότερο από αυτόν»
Αυτός ήταν ο Ντιέγκο. Τέλειος με την μπάλα. Έξυπνος με τις απαντήσεις. Σε διένεξη με εκείνους που δεν ήθελαν να είναι κοντά του. Ο μεγαλύτερος τσόγλανος όλων των εποχών!
Ο Θεός και ο Διάβολος μαζί!
Αντίο, Ντιεγκίτο
Σχόλια