Από Είναι καλοκαίρι του 1988 και ο κόσμος του Παναθηναϊκού υποδέχεται στο αεροδρόμιο με ενθουσιασμό τον Γιόζεφ Φίτος. Έναν Ούγγρο ποδοσφαιριστή που λίγους μήνες νωρίτερα είχε θαμπώσει τους πράσινους με την απόδοσή του στις επικές διπλές αναμετρήσεις με την Χόνβεντ για το Κύπελλο UEFA.
Η ομάδα του Βασίλη Δανιήλ είχε περάσει μια εφιαλτική βραδιά στην Βουδαπέστη όπου βρέθηκε να χάνει με 5-0! Με το χρονόμετρο να σημαδεύει το 62ο λεπτό όταν ο Κόβακς διαμόρφωνε το σκορ, όλα έδειχναν ότι στο τελευταίο μισάωρο ο Παναθηναϊκός «φλέρταρε» με τον διασυρμό, κυρίως χάρη στην απόδοση του Ούγγρου στράικερ που είχε σημειώσει τέσσερα γκολ (το άλλο ο Φόντορ), αλλά και του Γιόζεφ Φίτος, ενός ολοκληρωμένου χαφ ο οποίος όργωνε το κέντρο, κόβοντας (αντιπάλους) και ράβοντας (για τους συμπαίκτες του) στην μεσαία γραμμή.
Ευτυχώς αποδείχτηκε ότι ήταν μία από εκείνες τις περιπτώσεις που ο τεράστιος Δημήτρης Σαραβάκος άλλαξε την ιστορία. Ο μεγάλος «μικρός» του ελληνικού ποδοσφαίρου πέτυχε δύο τέρματα, μετατρέποντας μια πιθανότατα καταδικαστική ήττα στο βαρύ μεν, αλλά ελάχιστα ελπιδοφόρο 5-2 το οποίο τελικά ανατράπηκε στη ρεβάνς του ΟΑΚΑ.
Μπροστά σε 75.000 κόσμο, με τον Σαραβάκο να «φτιάχνει» τέσσερα γκολ και σκόρερ τους Βλάχο (2), Αντωνίου, Μαυρίδη Μπατσινίλα, ο Παναθηναϊκός φτάνει στο 5-1 που του χάρισε ακόμη μία πρόκριση σε προημιτελική φάση, έχοντας νωρίτερα πάρει το… σκαλπ της Οσέρ του Ερίκ Καντονά και της πανίσχυρης Γιουβέντους, σε ματς που πάλι ο «Μητσάρας» καθάρισε σχεδόν μόνος του. Το μοναδικό τέρμα των Ούγγρων εκείνη τη νύχτα σημείωσε ο Γιόζεφ Φίτος, ένας από τους λίγους διασωθέντες του μαγυάρικου «ναυαγίου».
Όταν, λοιπόν, έγινε γνωστό ότι ο Γιώργος Βαρδινογιάννης τον έφερνε στην Ελλάδα δεν υπήρξε η συνηθισμένη γκρίνια που συνόδευε πολλές από τις μεταγραφές του «Καπετάνιου». Ο κόσμος είχε ξεκάθαρη εικόνα για τις αρετές του –τότε- 29χρονου διεθνούς χαφ και τον υποδέχτηκε με ενθουσιασμό και προσμονή. Βέβαια κάποιοι πιο παρατηρητικοί «ξίνισαν» λίγο τα… μούτρα τους με το που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα όταν παρατήρησαν το… σκουλαρίκι που φορούσε. Όχι ότι ήταν τίποτα οπισθοδρομικοί, αλλά θεώρησαν ότι ένας παίκτης που είχε περάσει όλη την ζωή του σε ένα κομμουνιστικό καθεστώς ίσως έβλεπε αυτή την μετακίνηση ως μια ευκαιρία περισσότερο να… ξεσαλώσει, παρά για να παίξει μπάλα.
Σχόλια